سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

آن بلبل مستم که خروشم بردند

ذوق سخن از لب خموشم بردند

در عالم غفلتم عجب ذوقی بود

افسوس که آن پنبه ز گوشم بردند