سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

نوروز شد و زد به گلستان ز فرح

طاووس بهار، چتر از قوس قزح

در بزم ز جوش گل ز بس جای نماند

استاده چو لاله بر سر پای، قدح