سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

مال دنیا که منعمان را جان است

فرداست که صرف کار محتاجان است

تا چند به پشت گاو، خر خواهد بود

آخر گذر پوست به سراجان است