سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

حاسد که همه دعوی لافش پوچ است

از مغز حیا، چو نافش پوچ است

از طبع زبان دراز، معنی مطلب

شمشیر کشیده را غلافش پوچ است