سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۷

من خاک درش به دیده خواهم رُفتن

ای خصم بگوی هرچه خواهی گفتن

چون پای مگس که در عسل سخت شود

چندانکه برانی نتواند رفتن