سلیم تهرانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۲

چو سرنوشت کسی گشت در جهان کاری

علاج نیست بجز رفتن از پی آنش

دم فرس چو پی راندن مگس آمد

کند زمانه پس از مرگ هم مگس رانش