سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۷

شبهای دراز بیشتر بیدارم

نزدیک سحر روی به بالین آرم

می‌پندارم که دیده بی دیدن دوست

در خواب رود، خیال می‌پندارم