سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹

چون بخت به تدبیر نکو نتوان کرد

بیفایده سعی و گفت و گو نتوان کرد

گفتم بروم صبر کنم یک چندی

هم صبر برو که صبر ازو نتوان کرد