سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

نوروز که سیل در کمر می‌گردد

سنگ از سر کوهسار در می‌گردد

از چشمهٔ چشم ما برفت اینهمه سیل

گویی که دل تو سخت‌تر می‌گردد