سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳

سرو از قدت اندازهٔ بالا بُردست

بحر از دهنت لؤلؤ لالا بُردست

هر جا که بنفشه‌ای ببینم گویم

«مویی ز سرت باد به صحرا بُردست»