سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲

عشاق به درگهت اسیرند بیا

بدخویی تو بر تو نگیرند بیا

هر جور و جفا که کرده‌ای معذوری

زآن پیش که عذرت نپذیرند بیا