پی مهد اطفال جاهت سزد

که عقد ثریا شود بازپیچ

صفّ دشمن تو را ناستد پیش

ور همه آهنین تو را باشد

مار یغتنج اگرت دی بگزید

نوبت مار افعی است امروز

بر دل هر شکسته زد غم تو

چون طبق‌بند از صنیعت فش

بر که و بالا چو چه؟ همچون عقاب اندر هوا

بر تریوه راه چون چه؟ همچو بر صحرا شمال

بتا! نگارا! از چشم بد بترس و مکن

چرا نداری با خود همیشه چشم‌پنام؟

جهانیان را دیدم بسی ز هر مذهب

بسی بدیدم از گونه‌گونه جدگاره

موی سپید و روی سیاه و رخ بچین

بوزینه‌ی خرف شده و گشته کاینه

همی فزونی جوید اواره بر افلاک

که تو به طالع میمون بدو نهادی روی

ای قامت تو به صورت کاونجک

هستی تو به چشم هر‌کسی بلکنجک

کرد از بهر ماست تیریه خواست

زانکه درویش بود عاریه خواست

تنش از نازکی ز بار نظر

کسوت خون کشد چو لاله به بر