زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

بیم آن داریم کز بس نیشمان بر دل زنند

تنگمان آرند و نطق بسته مان را وا کنند

انت الذی تنزل الاقدار منزلها

و تنقل الدهر من حال الی حال

و مارددت مدی طرف الی احد

الا قضیت بآجال و آمال

ملک مصون است و حصن ملک حصین است

منت وافر خدای را که چنین است

عسی الله ان یاتی بالفتح او بامر من عنده

ایام سلطنت و شاهنشاهی به کام باد.

هنوز از بی زبانی خفته باشم

ز صد شکرش یکی ناگفته باشم

در دلم بود که جان بر تو فشانم اما

باز در خاطرم آمد که متاعی است حقیر

صبا بلطف بگو آن غزال رعنا را

که سر بکوه و بیابان تو داده ما را

هر کس که بدست جام دارد

سلطانی جم مدام دارد

حضرت مخدوم مهر پرور بنده

این تو بهر کار یار و یاور بنده

زمستان بگذرد سرما سر آید

نارنج و بنفشه بر طبق نه

ای آن که مرا در همه عالم

مانند تو یک یار وفادار نباشد

خدایا راست گویم فتنه از تست

ولی از ترس نتوانم چغیدن

لب و دندان ترکان ختا را

به این خوبی نبایست آفریدن

که از دست لب و دندان ایشان

[...]

نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

گرچه از طبع‌اند هر دو، بِه بُوَد شادی ز غم

ورچه از چوبَند هر دو، بِه بُوَد مِنبَر ز دار

این پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

هر شب و روزیکه بی تو میرود از عمر

هر نفسی میرود هزار ندامت

عشق از اول سرکش و خونی بود

تا گریزد هر ه بیرونی بود

هر که زر دید سر فرود آرد

ور ترازوی آهنین دوش است

ای جفا پیشه یار دیرینه

که فزون باد با منت یاری