چندانکه بکوی سلمه یارست و ربود

چندانکه درخت میوه دارست و مرود

چندانکه ستاره است برین چرخ کبود

از ما ببر دوست سلامست ودرود

ای دوست ترا به جملگی گشتم من

حفا که درین سخن نه زرقست و نه فن

کر تو ز وجود خود برون جستی پاک

شاید صنما بجای تو هستم من

رنج مردم ز بیشی و پیشیست

راحت و ایمنی ز درویشیست

برگزین زین جهان یکیّو بس

گرت بادانش و خرد خویشیست

فاساختن و خوی خوش و صفرا کم

تا عهد میان ما بماند محکم

فاساختن و خوی خوش و صفرا هیچ

تا عهد میان ما بماند بی‌پیچ