او وزیری داشت گَبْر و عِشوِه دِه

کو بَر آبْ از مَکر بَر بَستی گِرِه

گفت: تَرسایان پناهِ جان کُنند

دینِ خْوَد را از مَلِک پنهان کنند

کم کُش ایشان را، که کشتنْ سود نیست

[...]

پس بگویم من به سِر نصرانیم

ای خدای رازدان می‌دانیم

شاه واقف گشت از ایمان من

وز تعصب کرد قصد جان من

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم

[...]

صد هزاران مرد ترسا سوی او

اندک‌اندک جمع شد در کوی او

او بیان می‌کرد با ایشان به راز

سِرّ انگلیون و زنّار و نماز

او به ظاهر واعظ اَحکام بود

[...]

دل بدو دادند ترسایان تمام

خود چه باشد قوّت تقلیدِ عام

در درون سینه مِهرش کاشتند

نایبِ عیسیش می‌پنداشتند

او به سِر دجّال یک چشم لعین

[...]

گفت لیلی را خلیفه، کان توی؟

کز تو مجنون شد پریشان و غَوی؟

از دگر خوبان تو افزون نیستی!

گفت: خامش، چون تو مجنون نیستی

هر که بیدارست او در خواب‌تر

[...]

آن وزیرک از حسد بودش نژاد

تا به باطل گوش و بینی باد داد

بر امید آنکِ از نیش حسد

زهر او در جان مسکینان رسد

هر کسی کو از حسد بینی کند

[...]

هر که صاحب‌ذوق بود‌، از گفتِ او

لذتی می‌دید و تلخی جُفت او

نکته‌ها می‌گفت او آمیخته

در جُلابِ قند زهری ریخته

ظاهرش می‌گفت ‌در ره چُست شو‌

[...]

در میانِ شاه و او پیغام‌ها

شاه را پنهان بدو آرام‌ها

آخر‌الامر از برای آن مُراد

تا دهد چون خاک ایشان را به باد

پیشِ او بنوشت شه کای مُقبلم

[...]

قوم عیسی را بُد اندر دار و گیر

حاکمانْشان دَه امیر و دو امیر

هر فَریقی مَر امیری را تبع

بنده گشته میر‌ِ خود را از طمع

این دَه و این دو امیر و قومشان

[...]

ساخت طوماری به نام هر یکی

نقش هر طومار‌ْ دیگر مَسلکی

حُکم‌های هر یکی نوعی دگر

این خلاف‌ِ آن ز پایان تا به‌ سَر

در یکی راهِ ریاضت را و جوع

[...]

او ز یک رنگیّ عیسی بو نداشت

وز مزاج خمّ عیسی خو نداشت

جامهٔ صد رنگ از آن خمِّ صفا

ساده و یک‌رنگ گشتی چون صبا

نیست یک‌رنگی کزو خیزد ملال

[...]

همچو شه نادان و غافل بد وزیر

پنجه می‌زد با قدیم ناگزیر

با چنان قادر خدایی کز عدم

صد چو عالم هست گرداند بدم

صد چو عالم در نظر پیدا کند

[...]

مکر دیگر آن وزیر از خود ببست

وعظ را بگذاشت و در خلوت نشست

در مریدان در فکند از شوق، سوز

بود در خلوت چهل پنجاه روز

خلق دیوانه شدند از شوقِ او

[...]

گفت هان ای سُخرگانِ گفت و گو

وعظ و گفتار زبان و گوشْ جو

پنبه اندر گوشِ حِسِّ دون کنید

بندِ حسّ از چشم خود بیرون کنید

پنبهٔ آن گوشِ سِرّ، گوشِ سَرست

[...]

جمله گفتند ای حکیمِ رخنه‌جو

این فریب و این جفا با ما مگو

چارپا را قدر طاقت بارْ نِهْ

بر ضعیفان قدر قوّت کارْ نِهْ

دانهٔ هر مرغ اندازهٔ ویَست

[...]

گفت حجت‌های خود کوته کنید

پند را در جان و در دل ره کنید

گر اَمینم، متهم نبوَد امین

گر بگویم آسمان را من زمین

گر کمالم، با کمال اِنکار چیست

[...]

جمله گفتند ای وزیر انکار نیست

گفتِ ما چون گفتنِ اغیار نیست

اشکِ دیده‌ست از فراقِ تو دوان

آهِ آه‌ست از میان جان روان

طفل با دایه نه استیزد ولیک

[...]

آن وزیر از اندرون آواز داد

کای مریدان از من این معلوم باد

که مرا عیسی چنین پیغام کرد

کز همه یاران و خویشان باش فَرد

روی در دیوار کن تنها نشین

[...]

وانگهانی آن امیران را بخواند

یک‌بیک تنها بهر یک حرف راند

گفت هر یک را بدین عیسوی

نایب حقّ و خلیفهٔ من توی

وان امیران دگر، اتباع تو

[...]

بعد از آن چل روز دیگر در ببست

خویش کشت و از وجود خود برست

چونک خلق از مرگ او آگاه شد

بر سر گورش قیامتگاه شد

خلق چندان جمع شد بر گور او

[...]