دریغا کز دلازاری بری نیست

بتی کو را گریز از دلبری نیست

به داغ لاله ی چهرش نباشد

رخی کز دست غم سیسنبری نیست

به شور لعل شیرینش نیابم

[...]

بر مهر تو مه را مشتری نیست

وگر باشد کسی جز مشتری نیست

به فر چهر و فرخ فالت ای ماه

تعالی الله عروس خاوری نیست

بدین اخلاق و خوشخویی ملک نی

[...]

ز نقص سروکش از برگ و بر کمالی نیست

که پیش نخل تواش نیز اعتدالی نیست

جبین و جبهه مه را تجملی است وجه

ولی به وجه جمیل تواش جمالی نیست

به چهرت اهل نظر مصر را کجا سنجند

[...]

بیا ساقی دمی کم همدمی نیست

نمی در ده که دنیا جز دمی نیست

بیا بنگر که جز آیینه و جام

نشان ز اسکندر و نام از جمی نیست

به جز لعل می آلودت مکیدن

[...]

دور پیمانه را بقایی نیست

عهد جانانه را وفایی نیست

نزد خوبان وفای عاشق را

جاودان جز جفا جزایی نیست

شوق را پایه سخت و پنجه قوی

[...]

قیامت خوانمت بهر چه قامت

که نبود بی حسابی در قیامت

مرا هست از شکیبایی تزلزل

ترا بر بی وفایی استقامت

به دل دادن مکن کس را نکوهش

[...]

هر که آید به سیر جولانت

نبرد ره برون ز میدانت

دل ما را به حلقه ی گیسوی

هست زندان به از گلستانت

باز از آن چهر هر نظر دارد

[...]

بیدلی را چوتودلدار مباد

دلبری چون تو دلازار مباد

رفتم از دست و به جا ماند غمت

کس چنین بی کس و غم خوار مباد

آنکه در دیده غیر است عزیز

[...]

آنگونه سرشکم به غمت پرده در افتاد

کافسانه ی ما در همه عالم سمر افتاد

صافش همه دردی شد و آبش همه آتش

حسرت نگری هر که ترا از نظر افتاد

عیبم همه جویند و سرانجام جز این نیست

[...]

چون یار سخن راند وز نطق شکر بارد

خاموشی آن لب را شکر چه دهن دارد

بی پرده یکی بخرام تا باز ببینم کیست

کز رخ چو تو مه سازد و ز قد چو تو سرو آرد

برخیز و به جای خویش بنشان همه خوبان را

[...]

قلم تا سر ز سودای تو درکرد

ورق را رخ ز خون دیده تر کرد

همان دود سیه کز خامه برخاست

از این آتش جهانی را خبر کرد

به فر حسن جانان عشق جان سوز

[...]

که جز من کاشکم اینسان دربدر کرد

انیس خویش اشک پرده تر کرد

بنازم غمزه ات کز یک کرشمه

بنای تقویم زیر و زبر کرد

جزاک الله کنی منعم ز فریاد

[...]

کس نیست کش از قصه ی دل راز توان کرد

شرحی ز غم دوست بدو باز توان کرد

انجام ندارد خبر عشق چه پرسی

این نیست بیانی که خود آغاز توان کرد

غم نیست ز بی بال و پری طایر دل را

[...]

نه او روزی دو، ترک بد سری کرد

نه یک شب طالعم نیک اختری کرد

نه روی دولتم دیدار بگشود

نه یکبارم سعادت رهبری کرد

نه مرگم از غم هجران رهانید

[...]

کس ار به دیده ی دل در نگار ما نگرد

خطا کند نظرش گر به جز خدا نگرد

به ذره ذره وجودم اگر نداری جای

پس از چه هر که ببیند به من ترا نگرد

محبت توندانم چه کرد با دل ما

[...]

چو ترک چشم تو ز ابروی خود کمان گیرد

بگو به تیر نخستین مرا نشان گیرد

فریب عشق به حرب بتی کشید مرا

که از رخش سپر از قامتش سنان گیرد

سپاه شاه که شهری به چار مه نگرفت

[...]

تیر عشق تو بهر دل نرسد

سهم دیوانه به عاقل نرسد

چیست خرمن گیسو که از آن

خوشه ای بهره به سایل نرسد

مانده در لجه ی اشکم مردم

[...]

آن را که دو صد چشم بر انعام تو باشد

مپسند که عمری همه ناکام تو باشد

یک لحظه جز آزار منت کار دگر نیست

حیف است که این حاصل ایام تو باشد

زین پس بخروشیم ز دست توگر ای دوست

[...]

گفتم آخر ز چه برعهد تو بنیاد نماند

گفت یک حرفم از آن عهد وفا یاد نماند

شور سودای تو ای خسرو شیرین دهنان

در جهان ذکری از افسانه فرهاد نماند

بنده ی طره ی دلبند تو کاندر همه شهر

[...]

بتان شهر ز ما هر زمان که یاد آرند

مسلم است که آهنگ قتل ما دارند

خدای را خبرم ده که کیستند این قوم

که دشمنی همه با دوستان روا دارند

به شیرگیری ترکان نگر که با همه شور

[...]