گنجور

خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۹

 

آن لعل شکر خنده گر از هم بگشایی

حقا که به یک خنده دو عالم بگشایی

ورچه نگشائی لب و در پوست بخندی

از رشتهٔ جانم گره غم بگشایی

مجروح توام شاید اگر زخم ببندی

[...]

خاقانی
 
 
sunny dark_mode