گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۳

 

چون عشق در آید، قدم سر بنماند

عشقت به بر آید، چو ترا بر بنماند

توحید به جایی برساند قدمت را

کش نیک و بد و مؤمن و کافر بنماند

آنست ریاضت که: چو زان بوته برآیی

[...]

اوحدی
 
 
sunny dark_mode