ای بی خبر از نعمت دارنده آفاق

واله شده از شعبده عالم زراق

از عرف رمان گشته و «ا»ز شرع گریزان

چون دیو لاحول و چو دیوانه ز مخراق

اندر دل و جان و جگرت محنت دنیا

[...]

تا دبدبه حسن تو افتاد در آفاق

نآمد نفسی بیغم دل بر لب عشاق

مشتاق توأم جفت غمم بهر چه داری

دریاب که شد طاق زغم طاقت مشتاق

درد دل ما را بلب لعل دوا کن

[...]

چون زلف بتان چون دل شوریده ی عشاق

چون خاطر مشتاق

آن سان که تو بی‌مثلی و مانند در آفاق

در حسن و برازندگی و پاکی و اخلاق

من نیز بگیتی مثلم در همه عشاق

در رندی و چالاکی و قلاشی‌ و میثاق

مانا شده بر عشق من از حسن تو اشراق

[...]

ای پنجه مردافکن و ای کاسر اعناق

بگرفته فرا ظلم و ستم در همه آفاق

اخبار شما گشته همه جعلی و الحاق

مومن شده گوگرد مسلمان شده تریاق

متروک شده رحم و پرستاری و انفاق

[...]

ای پنجه مردافکن و ای کاسر اعناق

بگرفته فرا ظلم و ستم در همه آفاق

اخبار شما گشته همه جعلی و الحاق

مومن شده گوگرد مسلمان شده تریاق

متروک شده رحم و پرستاری و انفاق

[...]

ای پیش رواق تو به خم طاقهٔ نه طاق

زیر فلک قوسی ابروی کجت طاق

بنمود چو خورشید که از مشرق آفاق

از شرق تو خورشید الوهیت اشراق