گیرم ز غمت جان و خرد پیر کنم

خود را ز هوس ناوک تقدیر کنم

بر هر دو جهان چهار تکبیر کنم

شایستهٔ تو نیم، چه تدبیر کنم

گر بر سر نفس عقل را میر کنم

بر گردن او زتوبه زنجیر کنم

زنجیر گسل کند چو مرداری دید

با این سگ بی ادب چه تدبیر کنم

گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم

در گردن او ز توبه زنجیر کنم

زنجیر دران شود چو بیند مردار

با این سگ هار من چه تدبیر کنم