ای هر نفسی جلوهگری افزونت

گه رد خاکست جلوه، گه در خونت

همچون متحیری فرو ماندهام

از لطف حجابهای گوناگونت

یکچند به آوازه بدم مفتونت

نادیده به آواز شدم مجنونت

چون دیدمت آوازه و آواز چه بود

از حور بهشت یافتم افزونت

دنیا، که بجلوه میکند مفتونت

تو بسته بدو دل، او کمر بر خونت

این شاهد غداره چنبر بازیست

کز چنبر چرخ میکند بیرونت