چندان صفت جمال در نوش آید

کین جان ز دست رفته در جوش آید

زهری که بیاد تو خورم نوش آید

دیوانه ترا بیند و با هوش آید

زهری که بیاد تو خورم نوش آید

دیوانه ترا بیند و با هوش آید

آن کس که لوای عشق بر دوش آید

با نیستی ابد هم آغوش آید

گر صور دمند و گر مسیحا آرند

این کشته نه مستی ست که با هوش آید