در خانه خود به کمترین مایه قوت

بیچاره به سر کنی به صد صبر و سکوت

بر سفره مردم نکشی دست به لوت

تا پر نکنی شکم به سان الموت

ای رحمت تو شامل ملک و ملکوت

خاص تو ردای کبریا و جبروت

جان را به تو قوت است و دل را به تو قوت

انت الباقی و کل شی ء سیموت

در جام بلورین می همچون یاقوت

گر یابم و سازم شب و روز آن را قوت

تا در فلک پیر و سپهر فرتوت

چون هر دو شود حواس و عقلم مبهوت

مائیم منزه از قیود ملکوت

هستیم مقدس از صفات جبروت

پیدا نبود ز ما، نه اسم و نه صفت

پنهان بنقاب عزم اندر لاهوت

در بحر نیابد اگر از فیض تو قوت

اورنگ صدف شود گهر را تابوت

گر زان که نه لطف تو برو آب زند

در آتش رنگ خود بسوزد یاقوت

از عشق کز اوست بر لبم مهر سکوت

هر دم رسدم بر دل و جان قوت و قوت

من بندهٔ عشق و مذهب و ملت من

عشق است و علی ذالک احیی و اموت