گنجور

مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۱۰

 

در ره چو بداشتم به سوگندانش

از شرم عرق کرد رخ خندانش

پس بر رخ زرد من بخندید به لطف

عکس رخ من فتاد بر دندانش

مهستی گنجوی
 
 
sunny dark_mode