گر ملک تو شام و گر یمن خواهد بود

وز سر حد چین تا به ختن خواهد بود

روزی که ازین سرا کنی عزم سفر

همراه تو هفت گز کفن خواهد بود

زین پس اگرم ضعیف تن خواهد بود

پیدا نه نشان پیرهن خواهد بود

ور یار نه در کنار من خواهد بود

پیراهن دیگرم کفن خواهد بود

چندان که مرا عقل به تن خواهد بود

در بحر تحسّرم وطن خواهد بود

گر همچو فلک بسی به سر خواهم گشت

سرگردانی نصیب من خواهد بود

شمعم که غذای من ز من خواهد بود

در چنبر حلقِ من رسن خواهد بود

کس را چه گناه کاین همه سوز و گداز

چون شمع مرا ز خویشتن خواهد بود

با همچو منی که همسخن خواهد بود

من خاک رهم که یار من خواهد بود

اهلی مطلب پنبه داغ دل خویش

کاین پنبه نصیب در کفن خواهد بود

روزی که رجوع جان به تن خواهد بود

تن را بدل جامه کفن خواهد بود

هر کس چو من از لباس پرهیز عری است

انگشت نمای مرد و زن خواهد بود