عشق تو که همچو آتشم می‌آید

در خورد دل رنج‌کشم می‌آید

در بیم تو و امید تو پیوسته

زیر و زبر آمدن، خوشم می‌آید

شمعم که حریف آتشم می‌آید

وز اشک همه پیشکشم می‌آید

در سوز مصیبت فراقِ تو چو شمع

بر خویش گریستن خوشم می‌آید

چون یاد ز یار دلکشم می آید

سوزی به دل پرآتشم می آید

می خندم و خنده ام نمی آید خوش

می گریم و از گریه خوشم می آید