ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت

جز غمزهٔ آن نرگس مستت نگرفت

می لاف زدی که صبر دستم گیرد

از پای درآمدی و دستت نگرفت

گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت

تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت

می طعنه زنند دشمنانم شب و روز

کز پای درآمدی و دستت نگرفت