×
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۷
زرق است جهان تو زرق کن از هر فن
که میخور و که میکن و لوتی میزن
خوش خور تو جهان و یاد میآر از من
تا روزی چند جمله را سر کن زن
اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۱۳۲
در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن
شیران همه روبهند و مردان همه زن
ای دل به چنین غمخور در دادی تن
رو جان می کن همیشه و تن می زن