ما مؤنس عشقیم و شما برگذرید

وز قصه و حال عاشقان بیخبرید

از زشتی یار من شما غم چه خورید؟

در چشم من آئید و بدو در نگرید

چون دل غم تو به جان توانست کشید

خوش خوش ز همه جهان توانست برید

در راه تو آب روی بفروخت همه

تا آتش مهر تو توانست خرید

مه‌رویان را یکان یکان برشمرید

باشد به غلط نام مه ما ببرید

ای انجمنی که رد پس پرده درید

بر دیدهٔ پر آتش من در گذرید

در ماتم شمس از شفق خون بچکید

مه چهره بکند و زهره گیسو ببرید

شب جامه سیه کرد ازین ماتم و صبح

برزد نفس سرد و گریبان بدرید

ملهم چو نعیم این جهان فانی دید

بفروخت جهان را و بدان فقر خرید

با هر که در افتاد بدعوی داری

هر روسپیی بدید صد بار درید