آن را که حیوتش آن دل و دلبر نیست

و آن خال و خد و آن لب چون شکر نیست

جان ودل را چو ارو و زلف ببرد

در هر دو جهان مشرک و هم کافر نیست

از کفر بکفر رفتنت باور نیست

[...]

آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست

بی روی دلفروز توام در خور نیست

جان گرچه عزیزست ولی جانب او

از جانب رخسار تو نازک تر نیست

چشمت که چنو زهره افسونگر نیست

از تیغ که مریخ زند کمتر نیست

تا مشتری رخ چو ماهت شده ام

روز زحلم به هیچ رو درخور نیست

در عشق چو من سوخته غمخور نیست

در حسن نظیر تو بتی دلبر نیست

در آینه خود نگر و عاشق شو

گر عشق من و حسن خودت باور نیست

ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست

سربار عقیله توام در خور نیست

از من بگسل تو دانی و محنت عشق

ای بر سر کاری که مرا در سر نیست

از تو به که نالم که دگر داور نیست

وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست

آن را که تو رهبری کسی گم نکند

وآن را که تو گم کنی کسی رهبر نیست

از تو به که نالم که دگر داور نیست

وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست

آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست

همچون دل من در پی شور و شر نیست

وصل تو بزور یا بزر دست دهد

زین پس من و هجر تو چو زور و زر نیست

هر چند فلک ز رتبتت برتر نیست

بیرون ز جنابت فلکی دیگر نیست

ابری بجهان همچو کفت در خور نیست

بحری کس را همچو دلت در بر نیست

ساقی بحیات خضر کس رهبر نیست

ور نیز بود به از می و ساغر نیست

می همدم ماست چونکه چون گرمی می

در آب حیات و چشمه کوثر نیست

ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست

ور نیز به از می و ساغر نیست

می همدم ماست زانکه چون گرمی می

در آب حیات و چشمه کوثر نیست

غالب به سخن گرچه کست همسر نیست

از نشئه هوش هیچت اندر سر نیست

می خواهی و مفت و نغز وانگه بسیار

این باده فروش ساقی کوثر نیست

ای آنکه تو را گفته ما باور نیست

ور هست ز جبن قدرت کیفر نیست

با منطق و مدرک بشنو ناله ما

گر گوش رئیس‌الوزرایی کر نیست