شد عمر برون و آرزو برنامد

شد روز فزون و یک غرض برنامد

دردا که به غربیل خرد عالم را

سرسر کردیم و هیچ بر سر نامد

تا دل به غمت فرو شد و برنامد

زان روز ز دل نشان دیگر نامد

در پای تو افشاند همی هرچه که داشت

دردا که به جز دریغ با سر نامد

شد عمر خراب زار رو برنامد

صد روز فرورفت و غرض برنامد

دردا که به غربیل وفا عالم را

سر برکردیم و عمر بر سر نامد

آن کان نبات و تنگ شکر نامد

وان آب حیات بحر گوهر نامد

گفتم بروم به عشوه دمها دهمش

چون راست بدیدمش دمم برنامد