در عشق زهمنشین بد می ترسم

یعنی که ز مرد بی خرد می ترسم

با تنهایی چنان خوشستم که اگر

در آینه بنگرم زخود می ترسم

از گردش چرخ بی خرد می ترسم

در هر حالی ز نیک و بد می ترسم

زان روی که بر کس اعتمادی بنماند

از همرهی سایۀ خود می ترسم

کردیم قبول و من زرد میترسم

در خدمت تو ز چشم بد میترسم

از بیم زوال آفتاب عشقت

حقا که من از سایهٔ خود میترسم