از عقل مجرّد به دوایی نرسی

بی شرع به برگی و نوایی نرسی

شرع است که آن تو را رساند به خدا

ورنی تو بدین عقل به جایی نرسی

ای دل نه تویی که در صفایی نرسی

وز خوی بدت به آشنایی نرسی

خورد و خورش ارچه عادت تست بدان

هرگز تو بدین صفت به جایی نرسی

ای صوفی سیمی به صفایی نرسی

تا جان ندهی به خونبهایی نرسی

تو رهرو و منزلت در خواجه و میر

این ره که تو می‌روی به جایی نرسی