زین بحر که در سینهٔ ما پیدا گشت

از پرتو آن چشم جهان بینا گشت

آن قطره –کزین پیش دلش میگفتی

امروز به خون غرقه شد و دریا گشت

تا چشم دلم به نور حق بینا گشت

در دیدهٔ او دو کون ناپیدا گشت

گویی که دلم ز شوق این بحر عظیم

از تن به عرق برون شد و دریا گشت

بس مرد که از تندی خود رسوا گشت

در علم اگرچه بوعلی سینا گشت

ای عقل، مرا تند و ز منزل مگذر

ره پرخطرست، باز نتوان واگشت