آنرا که بوصل تو پناهی نبود

بهتر ز عدم پناه گاهی نبود

تو در دهن گوری و من بر لب گور

از لب بدهن دراز راهی نبود

تقوی که در او اسم الهی نبود

یا مقتبس خبر از شاهی نبود

تقوی چنان از خللی خالی نیست

شاید که کسی به آن مباهی نبود

از آنکه بجز توأم پناهی نبود

وز حادثه‌ام گریز گاهی نبود

بیچارگیم ببین و راهی بنما

اکنون که گشایشی‌ ز راهی نبود

ما را سر ملک و فکر شاهی نبود

با خصم بنای داد خواهی نبود

شد جامه ما بخم‌الفقر سواد

رنگی به جهان پس از سیاهی نبود