مجنون که کمال عشق و حیرانی داشت

مهری نه چو این مهر که میدانی داشت

این مهر نه عاشقی ست ، مهری ست که آن

با یوسف مصر پیر کنعانی داشت

یک دم که ز دردسر پریشانی داشت

صد عربده با درد پشیمانی داشت

بر بستر غم خدا گران نپسندد

آن سر که به تاج دولت ارزانی داشت