روزی دو که اندرین جهانم زنده

شرمم بادا اگر بجانم زنده

آن لحظه شوم زنده که پیشت میرم

و آن دم میرم که بی تو مانم زنده

چون من به تو در همه جهانم زنده

یک لحظه مباد بی تو جانم زنده

بی زحمت تن با تو دلم را نفسی است

گر زندهام امروز بدانم زنده