در عشق تو من بی‌دل و ایمان شده‌ام

وز بهر تو چون زلف تو پیچان شده‌ام

نی نی غلطم کنون من از قوّت عشق

بگذشته‌ام از دو کون و جانان شده‌ام

اینک جانم به پیشِ جانان شده‌ام

در پرتوِ او سایهٔ پنهان شده‌ام

لب بر لبِ لعلش سخنی می‌گفتم

زانست که در سخن دُرافشان شده‌ام

از بسکه زناکسان پریشان شده ام

از صحبت نیک و بد گریزان شده ام

من بعد هوای صحبت کس نکنم

کز آنچه گذشت هم پشیمان شده ام