جعفر که ز رخ ماه تمامی دارد

در شهر بلطف و حسن نامی دارد

با لشکر حسن در میان خوبان

زآنست مظفر که حسامی دارد

بر خاک درش هر که مقامی دارد

در هر دو جهان جاه تمامی دارد

یاری که بود به عشق او بدنامی

بدنام مگو که نیک نامی دارد

دهرم به شکنج انزوا می دارد

وین مظلمه را چرخ روا می دارد

در محفل افسرده دوران بخیل

زانوست که کاسه ای به ما می دارد