تا طارم نه سپهر آراسته‌اند

تا باغ چهار طبع پیراسته‌اند

در خار فزوده و ز گل کاسته‌اند

چتوان کردن چو این چنین خواسته‌اند

صحرا به گل و لاله بیاراسته‌اند

در عیش فزوده و ز غم کاسته‌اند

در خاک عروسان چمن خفته بدند

امروز قیامت است برخاسته‌اند

از لطف خدا حسن تو آراسته‌اند

بدخواه تو را چو مه ز غم کاسته‌اند

باز آی خدا را که همه خلق جهان

وصل تو به زاری از خدا خواسته‌اند

تا طارم نُه سپهر آراسته‌اند

تا باغ جهان طبع پیراسته‌اند

در خار فزوده و ز گل کاسته‌اند

چه توان کردن که این چنین خواسته‌اند

در خار فزوده و ز گل کاسته‌اند

چه توان کردن که این چنین خواسته‌اند