عدل تو زمانه را نگهدار بس است

تایید تو دین و ملک را یار بس است

چون کار جهان کلک تو می‌دارد راست

تا هست جهان کلک تو بر کار بس است

گر عشق مرا شود خریدار بس است

ور غم بودم مونس و غمخوار بس است

ای آن که مراد دو جهان می‌طلبی

این از تو و آن از تو مرا یار بس است

گنجینهٔ ما سینهٔ [افگار] بس است

زرپاشی آن ماه شرربار بس است

از هر دو جهان متاع برچیدهٔ ما

چشمی نگران و دل بیدار بس است

در سینه ز عشق، داغ بسیار بس است

اغیار شوند گو جهان، یار بس است

دل را بجز از وصال چیزی مدهید

چون آینه روزیش ز دیدار بس است