گر می خواهی که سرّ اوحی بینی

دیده بگشای تا تماشا بینی

من من گویم ولیک او را خواهم

تو او گویی ولیک خود را بینی

هم بر سر آن نیی که ما را بینی

وان حال که دیده یی یکی وا بینی

برخیز و بنظّارۀ احوال من آی

گر دل دهدت که درد دلها بینی

ای باد اگرش خوش دل و تنها بینی

و او را هوس این دل شیدا بینی

گویش تو بدان نشان که دی می‌گفتی

کاحوال تو چون است بیا تا بینی