ای کعبهٔ مقصودم، وی قبلهٔ آمالم

مپسند بدین روزم، مگذار بدین حالم

هم سینه به تنگ آمد از نالهٔ شب گیرم

هم دیده به جان آمد از گریهٔ سیالم

در شامگه هجرش بگداخت تن و جانم

[...]

زود از نظرم رفتی ای کوکب اقبالم

یکباره نگون گشتی ایرایت اجلالم

آسوده شدی از غم من نیز بدنبالم

در خفیه همی نالم وین طرفه که در عالم

ای دوست نمی گویم چون آگهی از حالم

از مرگ جوانانم و ز نالۀ اطفالم

گر دست جفا سازد نابودم و پا مالم

با وصل نمی پیچم وز هجر نمی نالم