ای خاک تو توتیا‌ی بینش

روشن به‌تو چشم آفرینش

ای ناظر نقش آفرینش

بردار خلل ز راه بینش

سررشتهٔ راز آفرینش

دیدن نتوان به چشم بینش

عقد زنخ از خوی جبینش

وز حلقهٔ زلف عنبرینش

دلداده هزار نازنینش

در آرزوی گل انگبینش

ای چشم و چراغ اهل بینش

مقصود وجود آفرینش

آن را که گمان شود یقینش

برخاست همه جهان به کینش

آن را که ز بود خود برون شد

بر سدره کنند آفرینش

آن امر که عقل از اوست فایض

[...]

خوبان که بدید هم نشینش

گشتند به همرهی قرینش

بالغ نظران آفرینش

روشن بصران تیز بینش

تابان مه روشن از جبینش

خورشید فتاده بر زمینش

واقف ز کنوز آفرینش

عارف به رموز اهل بینش

افتاد به سجده بر زمینش

بگشاد زبان به آفرینش

بین گردن و پشت نازنینش

دندان طمع کن از سرینش

گردد همه مشکبو زمینش

جانبخش نسیم عنبرینش

کز مشعله دار خرده بینش

محکم شده پای در زمینش

کردند طلب به هر زمینش

جستند نشان ز آن و اینش

جامی بنگر کز آفرینش

هر ذره به چشم اهل بینش

بی‌وجه به خلق خشم و کینش

بر گه زده صد گره جبینش

ای چشم و چراغ آفرینش

عین الشرف و سواد بینش

ای ناظر نقش آفرینش

بردار خلل ز راهِ بینش