ای جفت دل من از تو فردم

وی راحت جان ز تو به دردم

تا با دل و جان من تو جفتی

من از دل و جان خویش فردم

رنجی که من از پی تو دیدم

[...]

از حال به حال اگر بگردم

هم بر رق اولین نوردم

کان کندن من مبین که مردم

جان کندن خصم بین ز دردم

وحشی شده از میان مردم

وحشی دو سه اوفتاده در دُم

گر تاختنی به لطمه کردم

از لطمهٔ خویش زخم خوردم

بینند که تا غم تو خوردم

با من تو و با تو من چه کردم

افتاد بر آفتاب گردم

نزدیک شد آفتاب زردم

بدرود که عزم کوچ کردم

رفتم نه چنان که باز گردم

آه ای پدر آه از آنچه کردم

یک درد نه با هزار دردم

گر پند به گوش در نکردم

از زخم تو گوشمال خوردم

ده سال غلامیِ تو کردم

این بود بری که از تو خوردم

گفتا من از این حساب فردم

کان را که غذا خور است خوردم

چندان جگر نهفته خوَردم

کز دل به دهن رسید دردم

ای عشق تو پیشوای دردم

وی درد تو هر زمان و هر دم

آیینهٔ عارضت سیه شد

کز حد بگذشت آه سردم

یک لحظه بر من آی آخر

[...]

دانی کامروز از چه زردم

ای تو همه شب حریف نردم

در نرد دل از تو متهم شد

کو مهره ربود از نبردم

گفتم که دلا بیار مهره

[...]

من دوش به تازه عهد کردم

سوگند به جان تو بخوردم

کز روی تو چشم برندارم

گر تیغ زنی ز تو نگردم

درمان ز کسی دگر نجویم

[...]

ای داروی دلپذیر دردم

اقرار به بندگیت کردم

دریاب که عزم کوچ کردم

نزدیک شد آفتاب زردم

چون من به هلاک جان سپردم

دور از تو ز دوری تو مردم

از مردمی تو بر نگردم

زان روی که بی وفاست مردم