یکباره دلش ز پا درافتاد

هم خیک درید و هم خر افتاد

قلب دو سپه به‌هم بر افتاد

هر تیغ که رفت بر سر افتاد

از درد دلش که در برافتاد

از پای چو مرغ در سر افتاد

با من جگرت جگر خور افتاد

کاتش به چنین جگر در افتاد

این گفت و چو سایه در سر افتاد

در بوسهٔ پای مادر افتاد

بی‌چاره پدر ز پا در افتاد

هم شیشه شکست و هم خر افتاد

بازم غم عشق در سر افتاد

بنیاد صبوریم بر افتاد

دودی که ز شوق در بر افتاد

از سینه گذشت و در سر افتاد

مسکین زین غم ز پا درافتاد

بیمار به روی بستر افتاد

بازم غم عشق در سر افتاد

دل با هوس غمی درافتاد

از سرزنشم گذشت بالین

خار و خسکم به بستر افتاد

غم در دل آتشی برافروخت

[...]

دل با صف غمزه ای در افتاد

صیدی به میان لشکر افتاد

ماهی بدمید کز طلوعش

از دیده مردم اختر افتاد

آن سوخته طایرم که بر گل

[...]

تا پرده ز صورتش برافتاد

آتش به سرای آذر افتاد

صبر از دل من مخواه در عشق

کشتی نرود چو لنگر افتاد

خط سر زد از آن لبان شیرین

[...]

عکس تو به روی بت در افتاد

بت قبلهٔ قوم دیگر افتاد