ای زلف یار من از بس معنبری

یک توده نافه‌ای یک طبله عنبری

همسایهٔ چهی پیرایه بر مهی

آذین گلشنی زیب صنوبری

گرچه در آتشی پیوسته سرخوشی

[...]

ای ز بساطقرب از بسکه گشته مست

گاهی کشیده پای گاهی فشانده دست

افتاد بی‌خبر از وعده الست

از اوج لامکان در این حضیض پست

تا کی وصال دوست جوئی بسر سری

[...]