ای از ستیهش تو همه مردمان به مست

دعویت صعب منکر و معنیت سخت سست

ایام و‌َرد و موسم عید پیمبرست

گیتی ز بوی هر دو سراسر معطرست

گلزارها به آمدن آن مزین است

محراب‌ها به آمدن این منوّر ست

آن مونس و حریف می و نَقل مجلس است

[...]

سنگین‌دلی که بر دل احرار قادرست

در حسن و در جمال بدیع است و نادرست

در موکب نبرد سواری دلاورست

در مجلس شراب نگاری معاشرست

حلقه شدست بر دو بناگوش او دو زلف

[...]

ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست

دامیّ و چنبری که همه مشک و عنبرست

رخسار توگُل است و بناگوش تو سمن

گل در میان دام و سمن زیر چنبرست

از حسن و صورت تو تعجب همی‌کند

[...]

ای آن که هر چه بایدت از بخت نیک هست

هرگز مباد در جاه تو شکست

تا از قضا پدید شد آثار هست و نیست

پیدا نشد ذات تو از نیست هیچ هست

معلوم شد مگر که تو از نسل آدمی

[...]

شاها ، تویی که دولت و دین در کنار تست

اقبال تابع تو و تأیید یار تست

در هیچ روزگار نبودیت ملک را

این قدر و این جلال که در روزگارست

قهر عدو بنصرة اسلام شغل تست

[...]

کور و کر و دراز و سطبر است و سرنگون

سرگرد و بن قوی و سیه پوش و احمر است

 طناز و پر هراس و چو پستانست در لباس

کناس و دیر آس و میانش رگ آور است

نامش قضیب و خوره و کالم بدان و ایر

[...]

هربنده ای که ایزد بی یار یار اوست

بی شک و شبهه در دو جهان کار کار اوست

آن بی نیاز بنده نواز لطیفه ساز

کز هر سوئی که در نگری کار و بار اوست

ازچرخ بی قرار و زمین قرار گیر

[...]

هر کسکه کژ رود ز تو در منصبی نشست

وانکسکه راست رفت ز آسیب تو نرست

ز راستیست پی زده و بندبند رمح

وزراستیست سر زده تیراز گشادشست

از راستی بگو ثمرت چیست سرو را

[...]

هر یک ز دست چرخ ندانم چگونه رست؟

ایامشان بکشت ز احداث یا بخست؟

اجرامشان ز بی ادبیها چگونه زد؟

و افلاکشان ببلعجبیها چگونه بست؟

هر سر نهاده ای که درین خاک تیره هست

حقا که آن بحکم و بفرمان آن سریست

رخش امل متاز که ایام توسن است

کار عدم بساز که رحلت معین است

بر خاک عاشقی پی او بر مگیر هان

زیرا رقیب بر ره و معشوق دشمن است

امروز جای پاک درین خاکدان که یافت؟

[...]

سروی که بر مهش ز شب تیره چنبرست

لؤلؤش زیر لعل و گلشن زیر عنبرست

پرورده سپهر ستم پیشه شد به حسن

زین روی عشوه ده چو سپهر ستمگرست

زیر شکنج زلفش و در شکرین لبش

[...]

شاها بدان خدای که در دست قدرتش

هفت آسمان چو مهره به دست مشعبدست

فرمان دهی که در خم چوگان حکم اوست

آن گویهای زر که برین سبز گنبد است

کین بنده تا ز خدمت بزم تو دور ماند

[...]

طیره مشو که سخت خراب آمده است دوست

کردار او چو نرگس مستش خراب نیست

خاقانیا ز دل‌سبکی سرگران مباش

کاو هرکه زادهٔ سخن توست، خصم توست

گرچه دلت شکست ز مشتی شکسته‌نام

بر خویشتن شکسته‌دلی چون کنی درست؟

چون منصفی نیابی، چه معرفت چه جهل

[...]

خاقانیا چه مژده دهی کز سواد ملک

یک باره فتنهٔ دو هوائی فرو نشست

آن را که کردگار برآورد، شد بلند

و آن را که روزگار فرود برد گشت پست

گفتند خسته گشت فریدون و جان سپرد

[...]

این مهر کیست مهر حسین حسن که هست

در جام جود او دل و جان امید هست

آن کلک کیست کلک حسین حسن که هست

در جام جود او دل و جان امید مست

آن اصل کیست اصل حسین حسن که هست

[...]

آن کلک کیست کلک حسین حسن که هست

در جام جود او دل و جان امید مست

آن اصل کیست اصل حسین حسن که هست

در جام جود او دل و جان امید مست