تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم

گنج غمیم و در دل ویرانهٔ خودیم

لب تر نکرده ایم ز جام و سبوی کس

جاوید مست جرعه و پیمانهٔ خودیم

با غم نشسته ایم به تدبیر عقل خویش

[...]

ما پای در گل از دل دیوانهٔ خودیم

ما غرق خون ز چشم سیه خانهٔ خودیم

گلخن نمود بر سرما اشک ما خراب

پیوسته خود خراب کن خانهٔ خودیم

خون جگر خوریم و نگیریم می ز کس

[...]

ما تازه روی چون صدف از دانه خودیم

خرسند از محیط به پیمانه خودیم

چون غنچه روی دل به خود آورده ایم ما

برگ نشاط گوشه میخانه خودیم

ما را غریبی از وطن خود نمی برد

[...]

ما در شکست گوهر یکدانه خودیم

سنگ ملامت دل دیوانه خودیم

چون بلبل از ترانه خود مست می شویم

ما غافلان به خواب ز افسانه خودیم

در خون نشسته ایم ز رنگینی خیال

[...]

گرم نصیحت دل دیوانه خودیم

سنگیم و در کمینگه پیمانه خودیم

همت بلند مرتبه از آبروی ماست

ما خوشه چین خرمن بی دانه خودیم

مجنون دشت گریه مستانه خودیم

آزاد کرده دل دیوانه خودیم

آیینه خاطریم ز تأثیر عشق پاک

جویای وصل روی تو در خانه خودیم