آوازهٔ جمالت اندر جهان فتاد

شوری ز کبریای تو در آسمان فتاد

دل در سرای وصل تو یک گام درنهاد

برداشت گام دیگر و بر آستان فتاد

بر شاه‌راه سینهٔ من سوز عشق تو

[...]

بر حربگاه چون رهِ آن کاروان فتاد

شور و نشور و واهمه را در گمان فتاد

هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند

هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد

هرجا که بود آهویی، از دشت پا کشید

[...]

دوش آن زمان که تیر شهاب از کمان فتاد

ما را ستاره خلف از آسمان فتاد

همچون هلال عید طلوع و غروب کرد

فرزند من به طالع من هم قران فتاد

دردانه ام که جا به کنار کسی نکرد

[...]

نام تو بردم آتش شوقم به جان فتاد

باز این نهفتنی سخنم بر زبان فتاد

طفلی بود که خون دلم خورده جای شیر

هر قطره اشک کز مژه خون‌فشان فتاد

غوغای رستخیز برآمد ز هر طرف

[...]

نالید آنقدر که زبان از فغان فتاد

یا خود فغان ز بی اثری از زبان فتاد

در رسم این رزیه قلم را بنان شکست

یا خود بنان ز فرط قصور از زبان فتاد

رخت از جهان کشید برون عیش ایمنی

[...]

تا ماجرای ماتم او در میان فتاد

اندوه و شادی از دو جهان برکران فتاد

ذرات ملک را همه پست و بلند سوخت

این طرفه آتشی است که در کن فکان فتاد

یکباره بنیه اش همه ازکف به باد رفت

[...]

در کربلا نه آب به قیمت گران فتاد

نز چشم ها چو چشمه ی حیوان نهان فتاد

یا خود بهای آب فزون از نفوس بود

یا خون و جان فاطمیان رایگان فتاد

البته سبطیان همه میرند از عطش

[...]

در ناکسان چه قافلۀ بیکسان فتاد

یک بوستان ز لاله بدست خسان فتاد

یک رشتۀ ز درّ یتیم گران بها

در دست ظلم سنگدلان، رایگان فتاد

یک حلقه ای ز منطقۀ چرخ معدلت

[...]